Στη Συρία, μετά από μακρόχρονη άσκηση καταπιεστικών μορφών εξουσίας, ξέσπασε στα τέλη του 2011 ένας άγριος εμφύλιος πόλεμος μεταξύ των καθεστωτικών δυνάμεων και εξεγερμένων πολιτών. Το απολυταρχικό καθεστώς του Μπασάρ Αλ Άσαντ είναι γνωστό ότι δεν έχει διστάσει να δείξει, με κάθε ευκαιρία, την ωμότητα που το διακρίνει. Οι διώξεις, οι τρομοκρατικές αγριότητες και τα βασανιστήρια απέναντι, όχι μόνο στους εχθρούς του, αλλά και στους αντιφρονούντες σε αυτό αποτελούν πια μια καθιερωμένη και θεσμικά προστατευμένη πρακτική στη χώρα αυτή. Η παραμονή εκεί συνεπάγεται πλέον για μεγάλες κατηγορίες του πληθυσμού την εμπλοκή τους σε έναν καθημερινό αγώνα ζωής ή θανάτου. Άλλωστε, στα προηγούμενα προστίθεται και ο φόβος για κλιμάκωση της βίας εξαιτίας ενδεχόμενης επέμβασης του ΝΑΤΟ, του Ισραήλ ή και άλλων ξένων δυνάμεων. Η κατάσταση αυτή έχει οδηγήσει χιλιάδες πολίτες της Συρίας να αναζητήσουν καταφύγιο στις χώρες της Ευρώπης.
Πληροφορούμαστε ότι μεταξύ εκείνων που αναγκάστηκαν να εκπατρισθούν λόγω των παραπάνω συνθηκών και κατάφεραν να φτάσουν στην ελληνική επικράτεια για να διαφυλάξουν τη ζωή τους ήταν και συνάδελφος δικηγόρος στο Αλέππο της Βορείου Συρίας ο οποίος σήμερα κρατείται σε ένα υπόγειο, δύσοσμο, ανάερο κι ανήλιαγο αστυνομικό κρατητήριο της περιοχής των Αθηνών. Ο ίδιος είχε αναπτύξει δράση αλληλέγγυα προς πολυάριθμους αντιφρονούντες στα πλαίσια άσκησης του λειτουργήματός του και έτυχε προσωπικά αντιμετώπισης που ήταν αντικειμενικά ικανή να του προκαλέσει ατομικό φόβο δίωξης για πολιτικούς λόγους. Πρόκειται επομένως για πρόσφυγα. Παρόλα αυτά, οι ελληνικές αρχές δεν στάθηκαν έως σήμερα στο ύψος που ορίζουν οι διεθνείς υποχρεώσεις της χώρας κατά την αντιμετώπισή του.
Ειδικότερα, αφού έφτασε στην Ελλάδα επιχείρησε να ζητήσει άσυλο από την Υπηρεσία Ασύλου (Κανελλοπούλου 2) ώστε κατόπιν να συνεχίσει με την ενεργοποίηση της διαδικασίας οικογενειακής συνένωσης με τον αδερφό του στην Αγγλία. Πλην όμως δεν έγινε δεκτός, με την γνωστή πρακτική να μη του δίνεται «νούμερο» στην αναμονή για υποβολή του αιτήματός του με την επίκληση της εξάντλησής τους. Πρόσφυγας ων, κατά το ουσιαστικό κριτήριο, και έχοντας ενημερωθεί και διαπιστώσει ότι είναι εξαιρετικά δύσκολη και χρονοβόρος η τυπική ολοκλήρωση της σχετικής διαδικασίας στην Ελλάδα, αναζήτησε τρόπο να επισπεύσει το ταξίδι του στον αδερφό του στην Αγγλία πληρώνοντας κάποια χρήματα όπως του προτάθηκε. Παρόλα αυτά, συνελήφθη για τα έγγραφα με τα οποία τον εφοδίασαν και θα του χρησίμευαν για το ταξίδι αυτό. Σήμερα βρίσκεται κρατούμενος προς απέλαση σε αστυνομικό κρατητήριο, δηλαδή σε χώρο εξ ορισμού μη προορισμένο για μακροχρόνια κράτηση.
Οι παρακάτω υπογράφοντες δικηγόροι Θεσσαλονίκης εκφράζουμε την απαρέσκειά μας στην εξακολούθηση της σωματικής και ψυχικής καταπόνησης του συναδέλφου μας και την αλληλεγγύη μας προς το δίκαιο αίτημά του να αφεθεί άμεσα ελεύθερος, καθώς η διοικητική κράτηση για απέλαση αλλοδαπού που ουσιαστικά υπάγεται στο καθεστώς του πρόσφυγα δεν δικαιολογείται. Αντίθετα, συνιστά ουσιαστικά επιβολή ποινής, χωρίς να έχει τελεστεί κάποιο έγκλημα.
Όταν οι ίδιες οι γραφειοκρατικές δυσλειτουργίες των θεσμών που, ενώ αποσκοπούν σύμφωνα με τον προορισμό τους στη διευκόλυνση της διαβίβασης των αιτημάτων των διοικουμένων, εξαναγκάζουν αρκετούς από αυτούς να τις παρακάμπτουν προκειμένου να κερδίσουν κρίσιμο για τη ζωή τους χρόνο, δεν είναι δυνατό η ευθύνη να πέφτει με τέτοια βαρύτητα στους ώμους των διοικουμένων. Περαιτέρω, με δεδομένο εν προκειμένω ότι πρόκειται για επιστήμονα με έντονη κοινωνική δράση υπέρ των δικαιωμάτων και της ελευθερίας, η οποία άλλωστε παρέχει κάθε αναγκαία ένδειξη για το μη επικίνδυνο του χαρακτήρα του για τη δημόσια τάξη. Η Συρία άλλωστε συνιστά αναγνωρισμένη εμπόλεμη ζώνη και επομένως ο συνάδελφος μας θα έπρεπε εξ ορισμού να τύχει αντιμετώπισης de facto πρόσφυγα, σε μιαν αντίληψη που κινείται πέρα από την ανάγκη περιττών τυπικών «νόμιμων διατυπώσεων» και γραφειοκρατικών ταλαιπωριών. Η αντίληψη αυτή έχει βρει πρακτική εφαρμογή σε άλλες χώρες μέλη της Ε.Ε. όπου η χορήγηση ασύλου ειδικά στου Σύριους γίνεται αυτόματα, ενώ και οι απελάσεις Σύριων πολιτών έχουν ανασταλεί. Η έκδοση απόφασης απέλασης σε βάρος Σύριου είναι, κατά τις τρέχουσες Ευρωπαϊκές εγγυήσεις, των οποίων η Ελλάδα δεν εξαιρείται, πράξη απαγορευμένη από το Διεθνές Δίκαιο. Ενόψει μάλιστα του γεγονότος ότι οι συνθήκες κράτησης στα κέντρα κράτησης αλλοδαπών είναι τέτοιες που δεν αντιστοιχούν στην επιταγή για σεβασμό στην αξία του ανθρώπου και αποτελούν την αιτία για συχνές καταδίκες της χώρας, με πρόσφατη και ξεχωριστή την υπόθεση Tabesh κατά Ελλάδας, αλλά και δεδομένου ότι η Ελλάδα καλείται σήμερα να δώσει εξηγήσεις για την απάνθρωπη μεταχείριση, αλλά και για την «κανονικότητα» και την «εύλογη διάρκεια» της κράτησης 172 Προσφευγόντων – κρατουμένων προς απέλαση στην Αστυνομική Σχολή Κομοτηνής (υπόθεση Moras και άλλοι κατά Ελλάδας, που έχει κοινοποιηθεί με την ταχύρρυθμη διαδικασία στην Ελληνική Κυβέρνηση), όπου ζητούνται εξηγήσεις και για το ισχύον νομοθετικό πλαίσιο του Ν.3386/2005 και γενικότερα της μεταναστευτικής νομοθεσίας, οι Ελληνικές αρχές πρέπει να επανακάμψουν στην επίδειξη πρακτικής που θα διευκολύνει την πρόσβασή του στα δικαιώματα που απορρέουν από το σεβασμό στη Σύμβαση της Γενεύης και τα άρθρα 3, 5, 8, 13, 14 και 17 της ΕΣΔΑ καθώς και σε όλες τις σχετικές διαδικαστικές εγγυήσεις που προβλέπει το πρόσθετο στην ΕΣΔΑ Πρωτόκολλο.
Τέλος, δεδομένου ότι η απέλαση προσώπου που χρήζει διεθνούς προστασίας στη Συρία είναι σήμερα πράξη όχι μόνο έκνομη, αλλά και αντικειμενικά ανέφικτη, κάθε κράτηση με τέτοια επικαλούμενη νομιμοποιητική βάση καθίσταται αποκρουστική σε δημοκρατικές κοινωνίες.
Ευχόμαστε απευθυνόμενοι στις ελληνικές δικαστικές και διοικητικές αρχές ότι η ζωή και το έργο του συναδέλφου ως δικηγόρου που του κόστισε τη βίαιη, εξαναγκασμένη φυγή του από την πατρίδα του να μην αποτελέσει έμμεσα και τον λόγο για την εξακολούθηση μιας κράτησης αδικαιολόγητης για το νομικό καθεστώς της πατρίδας μας, όπου ακόμη γίνεται ευχερώς αντιληπτός και κατοχυρώνεται ο εγγυητικός για τα δικαιώματα των πολιτών και το κράτος δικαίου ρόλος του δικηγόρου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου